بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر شفقت به خود بر تحمل ناکامی و خودکارآمدی درد در زنان مبتلا به میگرن

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر شفقت به خود بر تحمل ناکامی و خودکارآمدی درد در زنان مبتلا به میگرن انجام شدهاست. برای این منظور، یک طرح آزمایشی پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری طراحی شده است. جامعه آماری این پژوهش متشکلاز زنانی بودندکه در حال حاضر بر اساس پرونده پزشکی مبتلا به میگرن هستند و در طی یک سال گذشته به مراکز درمانی مراجعه کرده باشند. از بین اینافراد تعداد ۳۰ نفر از زنان که شرایط ورود به پژوهش را داشتند به صورت در دسترس (داوطلبانه) انتخاب شدند و ۱۵ نفر از آنها تصادفی به گروه آزمایشی و ۱۵ نفر دیگر به گروه کنترل تقسیم شدند.. ابزار گردآوری اطلاعات شامل برنامه آموزشی شفقت به خود برگرفته از کتاب درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت و پرسشنامه های تحمل ناکامی توسط هارینگتون (۲۰۰۵) و پرسشنامه خودکارآمدی درد (PSEQ) می باشند. برای آزمون فرضیه تحقیق از تحلیل کوواریانسچند متغیره و تک متغیره استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که آموزش مبتنی بر شفقت به خود بر روی متغیرهای وابسته (تحمل ناکامی و خودکارآمدیدرد)، تاثیر مثبت و معناداری دارد. با توجه به سطح معناداری کمتر از ۰.۰۵ ، میتوان از قابلیت تعمیم نتایج به جامعهی هدف اطمینان حاصل کرد . این بهاین معنی است که زنان مبتلا به میگرن با شرکت در برنامه آموزشی مبتنی بر شفقت به خود، قادر خواهند بود که درد خود را بهتر کنترل کنند و احساسخودکارآمدی بیشتری در مدیریت درد خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شفقت به خود ، خودکارآمدی درد ، تحمل ناکامی