تاثیر رواندرمانی مثبت گرا بر خوش بینی در نوجوانان بدسرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رواندرمانی مثبت گرا بر خوش بینی در نوجوانان بدسرپرست بود. جامعه آماری اینپژوهش شامل کلیه نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله بدسرپرست شهر شاهین دژ بود. از میان جامعه آماری، با استفاده از روش هدفمندو براساس نمرات پرسشنامه خوش بینی (شی یر و کارور، ۱۹۸۵) در پیش تست، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروجبودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروهآزمایش، آموزش رواندرمانی مثبتگرا را براساس برنامه درمانی کویلیام (۱۳۹۲) دریافت کردند و گروه کنترل که در لیستانتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۱ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش رواندرمانی مثبتگرا بطور معناداری منحر به افزایش معناداری خوش بینی در نوجوانان مراکز شبه خانواده می شود (P(value≤۰/۰۱). به عبارت بهتر نوجوانان بدسرپرست با شرکت در جلسات آموزش رواندرمانی مثبت گرا و بهره گیری از تکنیک های این روش، توانستند خوش بینی خود را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبتگرا ، خوش بینی ، نوجوانان مراکز بدسرپرست