تاثیر مداخله آموزش بر رفتارهای پیشگیری کننده از بیماری سالک با بهره گیری از رابطین سلامت

سالک یک بیماری پوستی است که بر اثر گزش نوعی پشه خاکی به انسان منتقل می شود وضایعات بدشکل و عوارض اجتماعی، روحی و روانیازپیامدهای ناگوار این بیماری است. این بیماری توسط گونه های مختلف تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود (۱). این بیماری درچندین منطقهجهان شامل آمریکای جنوبی، شمال آفریقا وخاورمیانه شیوع داردکه سالانه دردنیا حدود ۷۰۰ هزار تایک میلیون نفر مبتلای جدید به سالک شناساییمی شوند. بررسی های اپیدمیولوژیک انجام شده طی سالهای اخیردرنقاط مختلف دنیانشان دهنده پیدایش کانون های جدیدوافزایش بیماری درنقاط مختلف جهان ازجمله خاورمیانه است. ایران به عنوان یکی از کانونهای مهم لیشمانیوز در جهان شناخته میشود. استان اصفهان، به ویژه منطقه شرق، از کانون های مهم بیماری سالک درکشور محسوب می شود (۲). طبق آمار وزارت بهداشت در سال ۱۴۰۰ به ترتیب استانهای اصفهان، فارس، خوزستان، سمنان، خراسان رضوی و گلستان بیشترین موارد ابتلاء به سالک را داشتند(۳).ایده ی پیشنهادی یک روش نیمه تجربی است که می تواند به شکل پیش آزمون پس آزمون یک سوکور با گروه شاهد و به منظوربررسی تاثیر مداخله ی آموزشی بر آگاهی و نگرش مردم در مورد سالک در شرق اصفهان انجام می شود. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامهمی باشد.

کلیدواژه ها:

سالک ، لیشمانیوز جلدی ، رابطین ، آموزش