ارتباط بین سلامت اجتماعی و سلامت روانی با شاخص های کیفیت زندگی والدین و دانش آموزان در دوران بیماری کووید ۱۹

با شروع پاندمی کرونا سلامت روانی، سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی افراد تحت تاثیر قرار گرفته است که در این میان والدین به خاطر شرایطویژه ای که دارند بیشتر در معرض خطر قرار دارند. از این رو هدف از پژوهش حاضر ارتباط بین سلامت اجتماعی و سلامت روانی با شاخص های کیفیت زندگی والدین در دوران بیماری کووید ۹۱ بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود که به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضرکلیه والدین ۵۰ تا ۷۰ ساله فعال در پارک ها و مراکز ورزشی شهر خلخال بودند که تعداد آنها حدود ۳۰۰ نفر برآورد شد. از این تعداد بر اساس جدول مورگان ۱۰۰ نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه گیری سلامت اجتماعی از مقیاس سلامت اجتماعی کییز و شپیرو (۲۰۰۴)، برای اندازه گیری سلامت روانی، از نسخه ۲۸ سوالی پرسشنامه سلامت عمومی و برای اندازه گیری شاخص های کیفیت زندگی، از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی SF۳۶ استفاده شد. برای توصیف آماری داده ها از جداول توزیع فراوانی و میانگین و در سطح آمار استنباطی از آزمون تی تک نمونه ای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. همچنین برای بررسی مدل ارتباطی از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار آماریSPSS و AMOS و در سطح خطای ۰/۰۵ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سلامت اجتماعی، سلامت روانی و شاخص های کیفیت زندگی والدین در دوران بیماری کووید ۱۹ پایین تر از حد نرمال بود. همچنین بین سلامت اجتماعی و سلامت روانی با شاخص های کیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداریوجود داشت و کیفیت زندگی توسط سلامت اجتماعی و سلامت روانی والدین در دوران بیماری کووید ۱۹ پیش بینی شد و مدل برازش قابل قبولی داشت با توجه به این نتایج در دوران کووید ۱۹ باید توجه بیشتری به والدین از طرف خانواده ها و ارگانهایی چون وزارت ورزش و جوانان و بهزیستی شود.

کلیدواژه ها:

والدین ، کیفیت زندگی ، سلامت روانی ، سلامت اجتماعی ، مشارکت ورزشی ، کووید ۱۹