راهبردهای توسعه پایدار امنیت انسانی در پایان دولت دوازدهم (مورد مطالعه ای استان لرستان)

هدف این پژوهش تدوین راهبردهای مناسب برای توسعه پایدار امنیت می باشد؛ از نظر هدف جز پژوهش های کاربردی که روش و ماهیتی توصیفی -تحلیلی دارد. ابزار گردآوری دادهها پرسش نامه می باشد؛ برای واکاوی دادهها از ماتریس تهدیدات، فرصت ها، نقاط ضعف و قوت (TOWS)، ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی (QSPM) و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است . استناد به نتایج ، استان لرستان از امنیت انسانی مطلوبی برخوردار نمی با شد. میان مولفه های مختلف امنیت ان سانی ب ستگی مثبت و معناداری وجود دارد که بالاترین اهمیت را امنیت اقت صادی دارد و امنیت سیا سی اولویت آخر می باشد. موقعیت سرزمینی (۱( S برجسته ترین نقطه قوت؛ آبوهوای گرم و خشک بیشتر فلات ایران و کشورهای همسایه و نیاز آنان به تولیدات استان لر ستان (۱(O بهترین فر صت ؛ تحریم ها (۱(T خطرناکترین تهدید؛ همچنین فقر رهبران اثربخش و مدیران کارآمد و بی برنامه گی (۱(W مح سوسترین نقاط ضعف این استان می باشند؛ در پایان بر پایه ترازدهی ، راهبرد تدافعی - رفع موانع ارتباطات اثربخش - اولویت نخست می باشد.

کلیدواژه ها:

لرستان ، امنیت انسانی ، راهبرد ، توسعه پایدار ، دولت دوازدهم