نقش درمانی شیوه نوروفیدبک در کاهش اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یکی از پایدارترین اختلالات اضطرابی است که با نرخ بهبودی کمی همراه است. به علاوه، با داشتن بار مالی بالا و میزان بهبودی کم پس از درمان، در مقایسه با سایر اختلالات اضطرابی نیازمند بهره گیری از درمان های موثر بوده و استفاده از شیوه های درمانی کارآمد برای کاهش این اختلال اضطرابی از اولویت بالایی برخوردار است. بر این اساس، در مطالعه مروری حاضر نقش درمانی شیوه نوروفیدبک در کاهش اختلال اضطراب فراگیر بررسی می شود. شیوع بالای اختلال اضطراب فراگیر و آسیب هایی که دارد، به همراه میزان محدود درمان موفقیت آمیز برای این اختلال، علیرغم وجود شواهد بسیار در زمینه اثربخشی درمان هایی که به طور معمول استفاده می شوند، حاکی از ضرورت شناسایی روشی جدید و کارآمد را برای درمان آن می باشد. از سوی دیگر، از دیرباز برای درمان های اضطرابی از روش های زیستی استفاده شده است. در حالیکه بررسی ها نشان می دهند در زمینه درمان اختلال اضطراب فراگیر، درمان های های نوروسایکولوژی نظیر نوروفیدبک حمایت تجربی قابل قبولی را داشته است.

کلیدواژه ها:

درمان نوروفیدبک ، اضطراب ، اختلال اضطراب فراگیر