بررسی تاثیر شیوه آموزش معلم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموز

هدف این پژوهش بررسی تاثیر شیوههای مختلف آموزش معلم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است . مدل پژوهشی این تحقیق توصیفی -تحلیلی و از نوع ترکیبی کیفی و کمی است . جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی و معلمان مدارس مختلف می باشد. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده و اندازه نمونه شامل ۱۰۰ دانش آموز و ۲۰ معلم است . دادهها از طریق پرسشنامه های استاندارد و مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شده است . تحلیل دادههای کمی با استفاده از آمار توصیفی ، آزمونهای استنباطی (مانند آزمون t مستقل ، ANOVA ، و تحلیل رگرسیون)، و تحلیل همبستگی پیرسون انجام شده است . دادههای کیفی نیز از طریق کدگذاری اولیه و تحلیل مضمون مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان داد که شیوههای مختلف آموزش معلم تاثیر معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. شیوههای تدریس تعاملی و مشارکتی به طور مثبت و معناداری بر انگیزه تحصیلی و عملکرد دانش آموزان تاثیر گذاشتند. همچنین ، استفاده از فناوری های نوین آموزشی بهبود معناداری در یادگیری دانش آموزان ایجاد کرد و شیوههای آموزش نوین به طور قابل توجهی مهارتهای اجتماعی دانش آموزان را تقویت کردند.این پژوهش نشان می دهد که استفاده از روشهای تدریس نوین و تعاملی می تواند به بهبود کیفیت آموزشی و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کمک کند. پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی برای معلمان به منظور آشنایی با این روشها و تجهیز مدارس به منابع و فناوری های لازم اجرا شود.

کلیدواژه ها:

شیوه آموزش معلم ، پیشرفت تحصیلی ، تدریس تعاملی ، تدریس مشارکتی ، فناوری های نوین آموزشی