اثربخشی روش های تدریس مبتنی بر همکاری و کار گروهی بر توانایی یادگیری و هوش اجتماعی دانش آموزان استثنایی

امروزه روش های تدریس نوین نقش بسیار مهمی در توسعه مهارتهای اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان استثنایی دارند. بحث تاثیر گذاری روش های متنوع تدریس در یادگیری دانش آموزان همواره یکی از بحث های مهم بوده است . اینکه هر روش تدریس تا چه میزان بر یادگیری افراد تاثیر دارد مسئله ای مهم و نیازمند پژوهش های متعدد می باشد . روش تدریس کار گروهی یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین روش های آموزشی در یادگیری است . از جمله فواید این روش می توان به افزایش اعتماد به نفس و کاهش خجالت و کم رویی ، آگاهی از اخلاق و رفتار یکدیگر، تقویت تحمل و بردباری ، دقت کردن، رعایت حقوق دیگران ، رعایت آداب محاوره و گفتگو و...اشاره کرد این مقاله به بررسی اثر بخشی روشهای تدریس مبتنی بر همکاری و کارگروهی بر توانایی یادگیری و هوش اجتماعی دانش آموزان استثنایی می پردازد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر این روشها بر پیشرفت تحصیلی و توسعه مهارتهای اجتماعی دانش آموزان با نیازهای ویژه انجام شده است . به منظور جمع آوری دادهها، از روشهای کمی و کیفی استفاده شده و نمونه ای از دانش آموزان استثنایی در مقاطع مختلف تحصیلی به صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند .نتایج نشان می دهد که استفاده از روشهای تدریس مبتنی بر همکاری و کارگروهی ، بهبود قابل توجهی در توانایی یادگیری و ارتقاء هوش اجتماعی این دانش آموزان داشته است . دانش آموزان در محیط های تعاملی و گروهی نه تنها مفاهیم درسی را بهتر فرا می گیرند، بلکه مهارتهای ارتباطی ، حل مسئله ، و تعاملات اجتماعی آنان نیز تقویت می شود. این پژوهش نشان می دهد که ایجاد فرصت های یادگیری مشترک و تعاملی می تواند به توسعه همه جانبه دانش آموزان استثنایی کمک کند و پیشنهاد می شود که این روشها به عنوان بخشی از برنامه های آموزشی ویژه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، کار گروهی ، توانایی یادگیری ، هوش اجتماعی ، دانش آموز استثنایی