مقایسه خودتنظیمی ، هوش هیجانی و خودپنداره در فرزندان طلاق و عادی

امروزه شاهد آن بوده که خانوادهها از دوام پایین تری برخوردارند و طلاق گرفتن پدر و مادر تقریبا عادی شده است و کمتر به فرزند و وضعیت روحی و شخصیتی آنها در این انتخاب توجه می شود. هدف از ابن بژوهش مقابسه خود تنظیمی هوش هیجانی و خود بنداره در فرزندان طلاق و عادی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی فرزندان عادی و طلاق شهرستان میاندوآب بود که به صورت در دسترس از جامعه فرزندان عادی تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب شدند و چون در دو حالت مقایسه شدهاند پس نمونه ی پژوهش ۲۰۰ نفر می باشد. شیوه نمونه گیری در نمونه فرزندان طلاق از نوع نمونه گیری در دسترس می باشد و در کودکان عادی به شیوه نمونه گیری تصادفی می باشد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه خودپنداره لیو و پرسشنامه هوش هیجانی بار آن و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد و همکاران استفاده شد. دادهها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مشاهده شد که خودتنظیمی ، هوش هیجانی و خودپنداره در میان فرزندان طلاق و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنی که خودتنظیمی ، هوش هیجانی و خودپنداره در فرزندان عادی به گونه معناداری بالاتر از فرزندان طلاق می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد که طلاق در خودتنظیمی ، هوش هیجانی و خودپنداره فرزندان که از متغیرهای مهم روانشناسی به حساب می آیند تاثیرگذار است .

کلیدواژه ها:

خودانگاره ، خودتنظیمی ، هوش هیجانی