اقدام پژوهی چگونه توانستم ضعف املای دانش آموزان پایه پنجم را برطرف کنم ؟

همه ی ما دوران تحصیل و مدرسه ی خود را خوب به یاد داریم . کلاسهای پرجمعیتی که هر نیمکت با زحمت سه دانش آموز را در خود جای می داد. زمانی که زنگ املا فرا می رسید، معلم می گفت : بچه »ها! نفرات وسط هر نیمکت بیرون بیایند و روی زمین بنشینندبچه .هایی هم که در نیمکت نشسته اند، کیف هایشان را روی نیمکت بگذارند. سرمیزی ها سر میز. ته میزی ها هم ته میز« کوهی از کیف بر روی میزها قرار می گرفت تا مبادا دانش آموزی سرخود را حرکت دهد و چشمش به املای دیگری بیفتد. سپس معلم با حالت دستوری و کلمه به کلمه ، متن املا را می خواند.هنوز هم با گذشت سالها،حتی با تغییر کتابهای درسی ، باز هم شاهد برگزاری چنین املاهایی در کلاس درس هستیم . این موضوع باعث تعجب است که با وجود این همه تغییرات، باز هم به شکل سنتی به دانش آموزان املا می گوییم ؟ آیاواقعا روش دیگری برای گفتن املا وجود ندارد؟ چرا سعی نمی کنیم در درس املا به شیوههایی نو وجذاب هم توجهی داشته باشیم ؟اصلا چرا روشهای سنتی را کنار نمی گذاریم ؟ مگر نه این است که ما بایستی این نونهالان باغ مدرسه را برای روزگاری جز روزگار خود تعلیم دهیم و تربیت کنیم .آیا تاکنون از خود آنان پرسیدهایم تا چه اندازه به این روشها علاقه مند هستند؟ چرا زنگ املا در برخی مدارس به زنگی خشک و بی روح تبدیل می شود و هزاران چرا و دریغ دیگر! آیا فکر نمی کنید که دیگر زمان آن رسیده است که باور و نگاهمان را نسبت به درس املا تغییر دهیم ؟ دانش آموزانمان را باور کنیم ؟ به فکر شکوفایی خلاقیت آنان باشیم و از املا گفتن سنتی بپرهیزیم و آنها را از این گرداب توالی و تکرار برهانیم ؟

کلیدواژه ها:

ضعف املا ، مشکل ، دانش آموز