بررسی راهکارهایی برای بهبود آسیب های ناشی از اختلال اوتیسم در کودکان

اوتیسم یک بیماری پیچیده ی عصبی - رفتاری و از جمله اختلالات و بیماری های اعصاب و روان است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی ، رشد کلامی و مهارتهای ارتباطی همراه با رفتارهای سخت و تکرارشونده است و به دلیل گستردگی علائم ، آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) می نامند. بروز علائم اختلال اوتیسم قبل از سن سه سالگی کودک رخ داده و بیشتر قسمت های مغزی تحت تاثیر اوتیسم دچار آسیب می شوند. کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در مهارتهای اجتماعی و ارتباطی مشکل دارند. آنها همچنین تمایل به تجربه حساسیت یا ناراحتی ناشی از تحریک حسی مانند نورها یا صداهای خاص دارند. بدلیل برخورد کودک با این مشکلات در این تحقیق سعی کردیم تا با روش تجزیه و تحلیل کتابخانه ای - مروری مبنی بر شیوه توصیفی به بررسی رویکردهای مدیریت و بهبود آسیب های ناشی از اختلال اوتیسم در کودکان بپردازیم . نتایج حاصل از بررسی یافته های مقالات، پایاننامه ها و پایگاههای الکترونیکی معتبر نشان می دهد که از جمله مشکلات اوتیسم در کودکان می توان به مشکلات حسی و حرکتی ، رفتارهای کلیشه ای و وسواسی ، مشکلات زبانی ، مشکلات اجتماعی و طیف وسیعی از اختلالات روانپزشکی و پزشکی اشاره کرد که می توان با رویکردهای پیشنهاد شده مختصصان از جمله تحریک مستقیم الکتریکی فراجمجمه ای مغز، تقلید حرکتی غیرگفتاری ، تمرین های ورزشی ، آموزش تنظیم هیجان و مواردی از این قبیل که در مقاله ذکر شده است به بهبود و مدیریت مشکلات پرداخت .

کلیدواژه ها:

اختلال اوتیسم ، رویکردهای روانشناختی ، تمرینات درمانی ، کودکان