مقایسه روش های تدریس سنتی و تدریس مشارکتی در تدریس درس جغرافیا

این پژوهش با هدف مقایسه روش های تدریس سنتی و تدریس مشارکتی در تدریس درس جغرافیا انجام گرفته است . روش پژوهش شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان با انواع سبک های یادگیری در رشته علوم انسانی است .هر تدریسی برای شرایط ودرس خاصی مناسب است ، لذا معلم باید با توجه به هدف های آموزشی ، موضوع درس، ویژگی های دانش آموزان، امکانات موجود، جو حاکم بر کلاس، تعداد فراگیران، زمان در اختیار کلاس و دهها مسئله دیگر، مناسب ترین شیوه تدریس را انتخاب کند. جغرافیا در مقاطع مختلف تحصیلی به صورت تخصصی و عملی تدریس نمیشود، بلکه به صورت گذرا، به گونه ای تدریس میشود که مهارت ها و نگرش ها آنطور که باید مورد توجه قرار نمی گیرد. عدم استفاده معلمان از مواد، وسایل رسانه ای متنوع و روش های نوین یادگیری دلیل وجود این نقیصه است در آموزش جغرافیا روش های مفید و متنوعی برای انتقال مفاهیم برای مخاطبان وجود دارد.یکی از این روش ها، روش تدریس مشارکتی است که معلم می تواند برای تدریس درس جغرافیا از آن استفاده کند . آموزش جغرافیا به روش مشارکتی در افزایش خلاقیت ( سیالی ، بسط ، ابتکار، انعطاف پذیری ) دانش آموزان در این درس به طور معنیدار موثر بوده است .هدف اصلی از آموزش جغرافیا پرورش دانش آموزانی است که دارای دیدی جامع و انتقادی هستند و با درک و تحلیل وقایع ، اتفاقات و پدیده ها و در نهایت تفاوت هاوچشم اندازها با مسئولیت پذیری در صدد بهبود شرایط محیط زندگی شان بر آیند. بنابراین نیاز است که جهت خروج از این وضعیت نامطلوب و ناامید کنند موجود در مرحل اول روش های آموزش جدید، متناسب با شرایط امروزی را بر گزینیم که دانش آموزان را فعالانه و مشتاقانه در جریان یاد گیری قرار دهد.

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، روش های تدریس ، دانش آموزان ، یادگیری مشارکتی ، خلاقانه