اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر قدرت ایگو افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ( مورد مطالعه مردان ۲۰ تا ۴۰ ساله مراجعه کننده به بیمارستان ابن سینا شهر شیراز)

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر قدرت ایگو افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت . پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شامل مردان ۲۰ تا ۴۰ ساله مراجعه کننده به بیمارستان ابن سینا شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ بود که از این میان ۴۰ مرد به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه، یک گروه آزمایش (۲۰ نفره) و یک گروه کنترل(۲۰ نفره) جایگزین شدند. گروه اول رفتار درمانی دیالکتیک را به مدت ۱۴ جلسه یک ساعته دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای گردآوری داده ها قبل و بعد از اجرای جلسات از مقیاس شخصیت مرزی (لیشنرنیگ ،۱۹۹۹)، پرسشنامه قدرت ایگو استروم و همکاران(۱۹۹۷)استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد رفتار درمانی دیالکتیک بر بهبود نشانه های اختلال شخصیت مرزی موثر هستند و این تاثیر در مرحله پس آزمون نیز پایدار بوده است (۰۱/۰.(P< همچنین نتایج نشان داد رفتار درمانی دیالکتیک بر قدرت ایگو بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی موثر است .

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیک ، قدرت ایگو ، اختلال شخصیت مرزی