نقش میانجیگری هوش هیجانی دررابطه بین سبک های فرزندپروری و رفتارهای پرخطر بر روی دانشآموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجگری هوش هیجانی دررابطه بین سبک های فرزندپروری ورفتارهای پرخطر بر روی دانش آموزان دبیرستانی شهرستان شیراز انجام پذیرفت . نمونه مورد بررسی شامل ۳۰۰ نفر از دانش آموزان دبیرستانی (۱۵۰نفرپسر،۱۵۰نفردختر) که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند . به منظورجمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه سبک های فرزندپروری (باومریند،۱۹۷۱) و پرسشنامه رفتارهای پرخطر (رحیمی ،۱۳۸۸) و پرسشنامه هوش هیجانی ( بار- آن ، ۲۰۰۶) استفاده شد . اطلاعات و داده های استخراج شده را با استفاده از روش آمارتوصیفی و آماراستنباطی می توان بکار برد .در بخش آمار توصیفی براساس شاخص های مرکزی ازقبیل انحراف استاندارد ، واریانس و دامنه تغییرات به توصیف اطلاعات پرداخته خواهد شد . در بخش آماراستنباطی از قبیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت . یافته های تحقیق نشان می دهد که بین سبک فرزندپروری سهل گیر و هوش هیجانی رابطه معناداری وجود ندارد . بین سبک فرزندپروری مستبدانه وهوش هیجانی نیز رابطه معناداری وجود ندارد . ولی بین سبک فرزندپروری مقتدرانه و هوش هیجانی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین بین هوش هیجانی و رفتارهای پرخطررابطه معکوس معنادار وجود دارد. این بدین معناست که هرچه هوش هیجانی بالاتر باشد میزان گرایش به رفتارهای پرخطر کمتر است و بالعکس هرچه هوش هیجانی پایین تر باشد میزان گرایش به رفتارهای پرخطر بالاتر است . وسبک فرزندپروری مقتدرارانه و هوش هیجانی توانسته اند واریانس رفتارهای پرخطر را به طور معناداری تبیین کنند. یعنی افزایش در سبک فرزندپروری مقتدرانه و هوش هیجانی کاهش رفتارهای پرخطر را به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، سبک های فرزندپروری ، رفتارهای پرخطر.