تاریخ آموزش و پرورش کودکان در ایران از قرن سوم تا هفتم از منظر ادبا

در اهمیت بررسی تاریخی آموزش و پرورش کافی است متذکر شویم هر تامل و تفکر در اندیشه و روند نظام تربیتی بدون بررسی سیر تاریخی آن محکوم به شکست است . و در این بین مفاخر ادبی به عنوان پرچمداران فرهنگ و هنر به ارث مانده از گذشته ، نه تنها برای هنرمندان و نویسندگان امروزی مهم و الهامبخش هستند،بلکه به دلیل تاثیر گستردهای که آثار و ایدههایشان در جوامع و فرهنگ های مختلف دارند ضرورت شناخت ،آثار و بررسی هر چه بیشتر آنها برای درک بهتر و جامع تر این متون و تطبیق و الگو برداری از آنها را می طلبد. می توان با بررسی افکار، اندیشه هایی و تجربیات زندگی روزمره مردم که بازتاب آن در متون نثر و شعر شعرا هر عصر به خوبی منعکس شده است نسبت به شناخت بهتر و اوضاع و احوال مردم آن عصر پی برد. در این نوشتار وضعیت آموزشی کودکان و اصطلاحات آموزشی به کار رفته در این آثار و نیز نحوه آموزش، شروع سن آموزش،مقطع درسی ، محتوا ، ابزار آموزشی ،وضعیت معیشتی معلمان و دیگر مسائل مربوط به حوزه آموزش و پرورش را در دیوان اشعار شعرا از قرن سوم تا هفتم و متون نثر فارسی در فاصله این پنج قرن مورد بررسی قرار داده شده است .با بررسی کتاب های تاریخ آموزش و پرورش نوشته شده در عصر حاضرکه بعضا کتب درسی و دانشگاهی هستند و مطابقت دادن با آثار ادبی قرن سوم تا هفتم دریافتیم بسیاری از اصطلاحات و واژگانی که در طی این پنج قرن به کار برده شده نظیر، مکتب ، دبستان و دبیرستان برای مقطع درسی و آموزگار و استاد برای تعلیم دهند به کودکان در کتب تاریخی حاضر به خوبی منعکس نشده و به برخی موضوعات مرتبط نیز توجه و پرداخته نشده و این لزوم تامل و بهره گیری بیشتر از آثار ادبی در نگارش های بعدی کتب تاریخ آموزش و پرورش را می طلبد.

کلیدواژه ها:

مکتب ، دبستان ، دبیرستان ، استاد ، معلم ، آموزگار