بررسی تاثیر روابط روانشناختی بین معلم و دانش آموز بر یادگیری و رفاه روانی دانش آموزان

این مقاله به بررسی تاثیر روابط روانشناختی بین معلم و دانش آموز بر یادگیری و رفاه روانی دانش آموزان میپردازد. پژوهش حاضر بااستفاده از روش ترکیبی )کمی و کیفی( انجام شده و دادههای آن از طریق پرسشنامه ها و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان ودانش آموزان مدارس شهر بندر عباس جمع آوری شده است. نتایج نشان میدهد که حمایت عاطفی معلم، ارائه بازخوردهای مثبت وسازنده و ایجاد محیطهای یادگیری حمایتی تاثیرات معناداری بر افزایش انگیزش تحصیلی، تقویت خودکارآمدی و کاهش اضطرابتحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین، توجه به نیازهای عاطفی و روانی دانش آموزان میتواند به بهبود رفتارهای اجتماعی و کاهشرفتارهای مشکلساز آنان کمک کند. پژوهشهای قبلی نیز بر اهمیت روابط مثبت بین معلم و دانش آموز در بهبود یادگیری و رفاهروانی تاکید داشته اند. در نتیجه، توصیه میشود معلمان با توسعه مهارتهای ارتباطی خود و ایجاد روابط مثبت و حمایتی بادانش آموزان، به بهبود فرایند یادگیری و رفاه روانی آنان کمک کنند. همچنین، مدیران مدارس و سیاستگذاران آموزشی باید با فراهمکردن محیطهای یادگیری حمایتی و امن و تدوین سیاستهای حمایتی، به تقویت این روابط و بهبود کیفیت آموزش کمک کنند.

کلیدواژه ها:

روابط روانشناختی ، معلم ، دانش آموز ، یادگیری ، رفاه روانی ، حمایت عاطفی ، بازخورد سازنده ، محیطهای یادگیریحمایتی ، انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی ، اضطراب تحصیلی ، رفتارهای اجتماعی