بررسی اثربخشی راهبردها و فنون رویکرد سبک حل مسئله و هوش هیجانی

هوش به عنوان مجموعه یی از توانایی های ذهنی تعریف شده است . یک توانایی از هر نوع که باشد، ویژگی و شاخصی را توصیف می کندکه فرد قادر است با موفقیت ، تکلیفی را که دشوار توصیف شده انجام دهد. از این دیدگاه توانایی ذهنی ، مترادف با استعداد ذهنی و مشابه به مهارت ذهنی ، که مخصوصا بیانگر برخی چیزهای آموخته شده است و نیز همتای توانش ذهنی ، می تواند از انواع دیگر توانایی ها مانند تفکر انتزاعی و مساله گشایی متمایز باشد. از هوش هیجانی به عنوان یک چشم انداز جدید به قابلیت های انسانی ، تعاریف متعددی ارایه شده است . مایر و سالووی به عنوان پیشگامان پژوهش در زمینه ی هوش هیجانی ، با در نظر گرفتن آن به عنوان زیرمجموعه یی از هوش اجتماعی ، آن را توانایی جمع آوری اطلاعات عاطفی به ویژه اطلاعاتی که شامل درک، تجزیه و تحلیل ، فهم و نحوه ی کنترل هیجان است ، می دانند . همچنین حل مسئله مهارت شناختی فوق العاده پیچیده ای است که در مقایسه با سایر فرایند های شناختی نظیر زبان آموزی تشکیل مفهوم ، مستلزم سطح بالاتری از پردازش اطلاعات است . این فرایند سبب می شود که توجه ، ادراک ، حافظه و سایر فرایندهای پردازش اطلاعات به شیوه ای هماهنگ برای دستیابی به هدف بر انگیخته شوند، از این رو نهایت حل مسئله حتی در مورد تکالیف و مسائلی که ساختار روشن و تعریف شده ای دارند به عنوان یکی از پیچیده ترین شکل های رفتار آدمی تلقی می شود. در این پژوهش بررسی اثربخشی راهبردها و فنون رویکرد سبک حل مسئله و هوش هیجانی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، حل مسئله ، هوش شناختی ، اعتماد به نفس