رابطه سبک زندگی با سلامت روان و شادکامی در دانشجویان شهر شیراز

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه سبک زندگی با سلامت روان و شادکامی دانشجویان شهر شیراز صورت گرفت . روششناسی : پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد .جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان شهر شیراز بود که در سال ۱۴۰۲ -۱۴۰۳ در شیراز تحصیل می کردند. که از میان آنها ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان جامعه آماری انتخاب، و سپس پرسشنامه های پژوهش میان آنان توزیع شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه جهات شادکامی پترسون و پرسشنامه نشانه های اختلالات روانی SCL۲۵ و پرسشنامه سبک زندگی میلر و اسمیت استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری تحلیل رگرسیون چند متغیره و روش همبستگی پت رسون و نرم افزارspss_۲۶ استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان می دهد که مدل رگرسیون در مجموع ۳۶ درصد از سلامت روان و شادکامی را تبیین می کند که با توجه به ضرایب استاندارد و غیراستاندارد، جهت معنادار در زندگی ، شادی و سلامت روان می تواند سبک زندگی را به طور معناداری پیش بینی کند (۰۰۵/۰. .(P< و ارزش پیش بینی آن (بتا=۴۳۱.۰)، (بتا=۱۷۰.۰) و بتا=۳۹۷.۰).نتیجه : بر اساس یافته ها، سبک زندگی ناخوشایند منجر به کاهش شادی و سلامت روان می شود. نتایج ضریب همبستگی پترسون نشان می دهد که سبک زندگی با همه خرده مقیاسهای شادکامی به جز جهت گیری لذت و شادکامی رابطه معناداری دارد (۰۵/۰.(p< به عبارت د یگر، هر چه سبک زندگی افراد ناخوشایندتر باشد، شادی کمتری دارد. فرد از سلامت روانی پایین تری برخوردار است . همچنین سبک زندگی با تمامی خرده مقیاس های سلامت روان به جز افکار پارانوئید رابطه مثبت و معناداری دارد (۰۵/۰(p<، به این معنا که هر چه سبک زندگی فرد ناخوشایندتر باشد، سلامت روان کمتری دارد

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، سلامت روان و شادکامی