جایگاه و نقش معلم در تربیت تمام ساحتی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 108

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CFTP10_1470

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1403

چکیده مقاله:

تربیت تمام ساحتی یا یکپارچه رویکردی است که در سالهای اخیر مورد توجه دست اندرکاران تعلیم و تربیت کشور، به خصوص در تدوین سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، قرار گرفته است . این رویکرد در پی آن است که تربیت همه جانبه و متوازنی را برای دانش آموزان به ارمغان بیاورد؛ تربیتی که شامل شش ساحت اساسی است : اعتقادی ؛ عبادی و اخلاقی ؛ اجتماعی و سیاسی ؛ زیستی و بدنی ؛ زیبایی شناختی و هنری ؛ علمی و فناورانه ؛ اقتصادی و حرفه ای . که دراین مقاله می خواهیم جایگاه و نقش معلم در تریبت تمام ساحتی را بررسی کنیم . آدمی فی نفسه در جستجوی قهرمان و اسوه ای است که او را سرمشق خویش قرار دهد تا به پیروی از وی به سر منزل مقصود نایل آید. مسلما معلم است که درجوامع مختلف ، نقش این قهرمان بی بدیل را به خوبی ایفا می کند،. همان که اهداف تربیتی ، درگرو رفتار و منش اوست . لذا در نظام تعلیم و تربیت ، همواره بر منزه بودن معلم و منصف بودن او به صفات اخلاقی تاکید فراوان شده است و نظریه پردازان بسیاری معلم را به داشتن آراستگی ظاهر و باطن ، عزت نفس و دوری از اخلاق و رفتار ناپسند سفارش نموده اند و متصف بودن وی به صفات اخلافی نیکو را از اصلی ترین ویژگی ها و صلاحیت های معلمی بر شمرده اند.کار معلمی به هرگونه تلاشی که برای هدایت , تکامل و تعلیم و آموزش انسان, صورت می گیرد اطلاق می شود, براساس همین تعریف است که پیامبران ,معلم بشر خوانده می شوند, هم چنین پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده نسبت به کوچک ترها نقش معلم را دارند. در پی مطالبه رهبر فرزانه انقلاب مبنی بر ضرورت تحول بنیادین در آموزش و پرورش با تکیه بر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی ایرانی و پرهیز از الگوهای وارداتی و تقلیدی ، لذا نهادهای سیاستگذار در حوزه تعلیم و تربیت ایران، تلاش های فراوانی را در این جهت انجام دادند که از بنیادی ترین آن ها در سال های اخیر، تدوین »سند تحول بنیادین آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران« است پژوهش حاضر به روش توصیفی -تحلیلی بر آن است تا به بررسی جایگاه و نقش معلم در تربیت تمام ساحتی بپردازد

کلیدواژه ها:

نویسندگان

سیدمحمد قلمکاریان

استادیار رشته علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مهناز کریمی منجرموئی

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه پیام نور،تهران،ایران

حسن کریمی منجرموئی

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج