بررسی رابطه ی سبک های فرزندپروری با رشد اجتماعی و خودپنداره دانش آموزان دختر و پسرپایه پنجم مقطع ابتدایی ناحیه یک شهرستان بندرعباس

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین با خودپنداره دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت . روش این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. آزمودنی های این پژوهش را ۱۰۰ نفر از دانش آموزان دختر (سه کلاس) و ۱۰۰ نفر از دانش آموزان پسر (سه کلاس) پایه ی پنجم مقطع ابتدایی بندرعباس و والدینشان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱تشکیل می دهند که بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند (۱۹۷۳)، پرسشنامه زمینه یابی خود ادراکی پی ریت منداگلیو مورد ارزیابی قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاک ی از آن است که بین سبک های فرزند پروری والدین و خودپنداره دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. شیوه فرزندپروری استبدادی به طور منفی و شیوه های فرزندپروری آزاد منشانه و مقتدرانه به طور مثبت رشد اجتماعی و خودپنداره را در دانش آموزان پیش بینی می کنند. ول ی شیوه فرزندپروری مقتدرانه می تواند به طور قوی تری رشد اجتماعی و خودپنداره مثبت را در دانش آموزان پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

سبک فرزندپروری ، خودپنداره ، دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی