بررسی نقش روابط والد- فرزند بر انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نابینا و کم بینا

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش روابط والد- فرزند بر انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نابینا و کم بینا بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و با توجه به روش، توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی است که با شیوه تحقیقات میدانی به جمع آوری دادهها در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۳ پرداخته است . حجم نمونه در پژوهش حاضر با روش سرشماری مشخص شد. به علت تعدد و اندک بودن دانش آموزان نابینا و کم بینای ، اجرا بر تمامی دانش آموزان نابینا و کم بینای شهرستان کازرون به تعداد ۳۰ دانش آموز دوره ابتدائی صورت گرفت . پرسشنامه های استفاده شده در پژوهش حاضر، مقیاس رابطه والد - کودک((PCRS فاین ، مورلند و شوبل (۱۹۸۳)؛ و مقیاس انگیزه پیشرفت ((T.M.A هرمنس ( ۱۹۷۰) بود. تحلیل های صورت گرفته با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد متغیر انگیزش تحصیلی و روابط والد فرزند با ضریب ۴۹۹/۰ مثبت در سطح یک درصد رابطه معناداری را با هم نشان دادند. متغیر پیش بین روابط والد فرزند می تواند سهمی در تبیین واریانس متغیر ملاک انگیزش پیشرفت تحصیلی ایفا نماید.

کلیدواژه ها:

روابط والد-فرزند ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، کم بینا ، نابینا