اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی - رفتاری بر تکانشگری و ابعاد آن در کودکان پایه ششم ابتدایی شهر بندرعباس

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی - رفتاری بر کاهش تکانشگری کودکان پایه ششم ابتدایی شهر بندرعباس انجام شد. نمونه پژوهش حاضر، تعداد ۲۴ نفر از کودکان مدارس ابتدایی شهر بندرعباس بود، که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. بازی درمانی شناخت رفتاری طی ۸ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از مقیاس تکانشگری بارات((Barratt و برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شد، نتایج آزمون تحلیل واریانس جهت تعیین تاثیر بازی درمانی به شیوه شناختی - رفتاری بر کاهش تکانشگری در کودکان نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون دوگروه کنترل و آزمایش در متغیرهای وابسته تکانشگری تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنی که بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری باعث کاهش تکانشگری در کودکان پایه ششم ابتدایی شده است . در ادامه نتایج نشان داد که بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر متغیرهای وابسته ابعاد تکانشگری تاثیر داشته است و تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و آزمایش وجود دارد.بدین معنی که بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری باعث کاهش ابعاد تکانشگری (تکانشگری شناختی ، تکانشگری حرکتی ، بی برنامگی ) در کودکان شده است .

کلیدواژه ها:

بازی درمانی به شیوه شناختی - رفتاری ، تکانشگری ، کودکان پایه ششم ابتدایی