تاثیر آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن اگاهی بر خودکنترلی فرزندان طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکنترلی فرزندان خانواده های طلاق انجام شد. این پژوهش جزء تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه فرزندان والدین طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره بهزیستی شهر شیراز بود. تعداد ۳۰ فرزند دختر و پسر طلاق بین ۱۰ تا ۱۴ سال به صورت نمونه گیری تصادفی ساده از فهرست افراد جامعه به عنوان نمونه آماری انتخاب شد که به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی تنها بروی گروه آزمایش انجام شد و از هر دو گروه یکبار قبل درمان و یکبار بعد از درمان آزمون خودکنترلی انجام گرفت . ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه ی خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴) بود. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و آزمون فرضیه ها در سطح استنباطی با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد با توجه به افزایش میانگین خودکنترلی در مرحله پس آزمون گروه آزمایش ، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افزایش خودکنترلی فرزندان طلاق تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، خودکنترلی