مقایسه ی توانایی دیداری فضایی دانش آموزان با اختلال یادگیری غیرکلامی و دانش آموزان درخودمانده با عملکرد بالا

اختلال یادگیری غیرکلامی ، به گروهی از ویژگی های عصب روانشناخت ، تحصیلی ، اجتماعی و عاطفی توصیف شده و منعکس کننده نقایصی دراستدلال غیرکلامی است ، این نقایص شامل ، ضعف درتوانایی بینایی - فضایی ، استدلال ،کارکردهای اجرایی و حافظه غیرکلامی می شود. میزان شیوع اختلال یادگیری غیرکلامی متفاوت است ، اما اغلب برآورد شده که ۱۰ تا ۱۵ درصد دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری ، نوعی اختلال یادگیری غیرکلامی نیز دارند.اختلال های یادگیری غیرکلامی ، نوعی اختلال یا نشانگان عصب شناختی است که ویژگی روانشناختی آن، مجموعه ای ازتوانشها و نارساییهای ویژه، به طور توام در کودک است برخی از توانشهای ویژه در این کودکان، عبارت است از: حافظه و یادگیری طوطی وار، مهارت های کلامی ساده، رشد زودرس گفتار و زبان، توجه به جزئیات، مهارت های خواندن زودرس، مهارت های قابل توجه در املا، توانایی خوب دربیان خود و توانایی خوب در حافظه شنیداری

کلیدواژه ها:

توالی دیداری ، روانشناسی ، اختلالات یادگیری ، اختلالات کلامی وغیر کلامی ، دانش آموز