آزمون و مدل یابی ویژگیهای شخصیتی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان با نقش میانجی اضطراب

پژوهش حاضر با هدف آزمون و مدلیابی ویژگی های شخصیتی و انعطافپذیری شناختی دانش آموزان با نقش میانجی اضطراب انجام شد. روش پژوهش ، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه منطقه ۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲ بود، ۲۰۰ دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی نئو (۱۹۸۵)، اضطراب بک (۱۹۸۸) و انعطافپذیری شناختی دنیس و واندروال (۲۰۱۰) بود. دادههای پژوهش به روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۲۱ و AMOS-۲۴ تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که مدل پژوهش با دادههای جمع آوری شده برازش مطلوبی دارد. وظیفه شناسی ، توافق پذیری ، برون گرایی ، تجربه پذیری با انعطاف پذیری رابطه مثبت و معنادار دارد (۰۵/۰(P< و روان رنجوری با انعطاف پذیری رابطه منفی و معنادار دارد (۰۵/۰.(P< همچنین نتایج حاصل از روش معادلات ساختاری نشان داد که اضطراب در رابطه ویژگی های شخصیتی و انعطافپذیری شناختی نقش واسطه ای دارد (۰۵/۰.(p< متغیر روان رنجوری بر اضطراب با میانجی انعطاف پذیری شناختی اثر غیرمستقیم دارد. همچنین برون گرایی ، گشودگی به تجربه ، سازگاری و وجدانی بودن بر اضطراب از طریق میانجی گری انعطاف پذیری شناختی اثر غیرمستقیم دارد (۰۵/۰.(p< بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که با افزایش وظیفه شناسی ، توافق پذیری ، برون گرایی ، تجربه پذیری میزان انعطاف پذیری دانش آموزان افزایش پیدا می کند و به منظور افزایش انعطافپذیری شناختی دانش آموزان، باید به ویژگی های شخصیتی و اضطراب آنها توجه شود.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، انعطافپذیری شناختی ، اضطراب