بررسی اثربخشی هوش اخلاقی بر مسئولیت پذیری دانش آموزان

اخلاق و به تبع آن هوش اخلاقی ،یک ضرورت و لازمه جامعه سالم است و به علت کارکردها و پیامدهای مثبت فردی و اجتماعی ان است که همواره توجه دانشمندان، مربیان و مدیران را برانگیخته است تا برای حفظ و ارتقای سطح آن کوشش نمایند. هدف از ارتقای اخلاق، پرورش رفتار اخلاقی به منظور بالا بردن توانایی افراد در قضاوت اخلاقی و نیز غنی کردن عواطف اخلاقی در جامعه است . بنابراین نهادینه شدن معیارهای اخلاقی در یک فرهنگ بسیار ضروری است و یکی از راهکارهای آن پرورش دانش آموزانی با هوش اخلاقی بالاست . چنین افرادی کار درست را انجام می دهند، اعمال آنها پیوسته با ارزشها و عقایدشان هماهنگ است در نتیجه عملکرد بالایی کسب کرده و در مدرسه و برخورد با دوستان و همکلاسی های خود موفقیت بیشتری دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی هوش اخلاقی بر مسئولیت پذیری دانش آموزان انجام گرفت . ین پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه روانشناختی مسئولیت پذیری هاریسون گاف(۱۹۵۱) کالیفرنیا بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۵/۰ و ۷۷/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان مسئولیت پذیری دانش آموزان در پیش آزمون۵۰/ ۲۰ بود که در پس آزمون به ۴۰/۲۸ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۴/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش آموزش هوش اخلاقی دیده اند با دانش -آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان مسئولیت پذیری آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

هوش ، هوش اخلاقی ، مسئولیت پذیری ، دانش آموزان ، مدرسه