بررسی رابطه بین هوش معنوی و خودکارآمدی در میان معلمان

هوش معنوی بیانگر مجموعه ای از توانایی ها و ظرفیت ها و منابع معنوی است که کار بست آنها در زندگی روزانه می تواند موجب افزایش انطباقپذیری فرد شود در تعریف های هوش معنوی به ویژه نقش آن در حل مسائل وجودی و یافتن معنا و هدف در زندگی روزمره تاکید شده است . هوش معنوی فهم مسائل دینی و استنباطهای درست فقاهتی را تسهیل می نماید به علاوه هوش معنوی می تواند در فهم مسائل اخلاقی و ارزش آنها به افراد یاری نماید. هوش معنوی آگاهی از حقایق ، ارزشها، اعتبار و اصول اخلاقی فرد است . لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و خودکارآمدی در میان معلمان انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را معلمان شهر سنندج تشکیل داد. که ۱۰۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش ، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران(۱۹۸۲)استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۸۰/۰ و ۸۵/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون هوش معنوی و خودکارآمدی معلمان (۵۲۸/۰( r= مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با افزایش میزان هوش معنوی ، خودکارآمدی افزایش می یابد و بلعکس .

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، خودکارآمدی ، معلمان ، مدارس.