بررسی تاثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

امروزه دانش آموزان برای ورود به عصر دانایی و روبرو شدن با تحولات مستمر، باید به طور فزایندهای مهارتهای تفکر انتقادی و خلاق را برای تصمیم گیری مناسب و حل مسائل پیچیده جامعه فراگیرند. لذا روشهای تدریس فعال مانند بدیعه پردازی که بتواند فعالیت های فراگیران را تقویت و یادگیری را به یک جریان دو سویه تبدیل کند، از اهمیت ویژهای برخوردارند . هدف روش بدیعه پردازی افزایش تفکر خلاق و مشکل گشایی در مواقع خاص، بر هم زدن سنت های متداول و گسترش افق های فردی و اجتماعی در دانش آموزان است . معلم سوالاتی از دانش آموزان می نماید، ولی پاسخ دانش آموزانکاملا باز است و معلم بایستی کمک کند تا شاگردان تفکر خود را بسط دهند. این روش باعث رشد خلاقیت و نوآوری ، همبستگی گروهی و برهم زدن سنت ها می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سروآباد تشکیل دادند، ابزار گردآوری دادهها شامل آزمون محقق ساخته و معدل تحصیلی دانش آموزان بود . جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۶۰/۱۵ بود که در پس آزمون به ۲۰/۱۸ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۴/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر بدیعه پردازی آموزش دیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان پیشرفت تحصیلی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، بدیعه پردازی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ، مدارس ،