اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر خودآگاهی دانش آموزان

افزایش توصیف های مثبت فرد از خود و مثبت اندیشی به دنبال خودآگاهی فرد صورت می پذیرد. آگاهی از خود و خصوصیات مختلف خود، به دانش آموزان کمک می کند تا با توانایی ها و ضعف ها و سایر خصوصیات خود آشنا شود. این آگاهی به شخص نشان می دهد که چگونه می تواند احساسات خود را شناخته از وجود آن آگاه شده و به وقت لزوم کنترل شان نماید تا منجر به ناراحتی نشود. خودآگاهی داشتن فهم عمیق از عواطف خود نقاط قوت و ضعف خود و ارزشها و انگیزههای خود است و فرد را قادر می سازد تا به شتاخت خود از یک دیدگاه سوم شخص توجه کند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودآگاهی دانش آموزان انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سروآباد تشکیل داد، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه خودآگاهی ریلو و الیک (۱۹۹۸) بود.که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۲/۰ و ۷۴/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان خودآگاهی دانش آموزان در پیش آزمون ۴۵/ ۳۰ بود که در پس آزمون به ۵۰/۳۵ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۳/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش مهارت مثبت اندیشی آموزش دیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خودآگاهی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مهارت مثبت اندیشی ، خودآگاهی ، دانش آموزان ، مدارس