پیش بینی خودکارآمدی معلم بر اساس خودتنظیمی و قدرشناسی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی معلم بر اساس خودتنظیمی و قدرشناسی دانش آموزان است . این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، کمی از نوع همبستگی است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان و معلمان دوره متوسطه شهر سنندج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳هستند، که از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای برای انتخاب ۱۰۰ مدرسه و از هر مدرسه ۱۰ دانش آموز و ۱ معلم استفاده شد و در مجموع ۱۰۰۰ دانش آموز و ۱۰۰ معلم در این پژوهش شرکت کردند.برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت برای سنجش خودتنظیمی دانش آموزان، پرسشنامه قدرشناسی شواتز و واتسون برای سنجش قدرشناسی دانش آموزان و پرسشنامه خودکارآمدی معلم تشانن -موران و وولفولک هوی برای سنجش خودکارآمدی معلمان استفاده شد. روایی محتوایی و صوری هر سه پرسشنامه توسط متخصصان در حوزه مربوطه مورد تایید قرار گرفت . جهت بررسی خصیصه پایایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد و بر اساس آن پایایی پرسشنامه ها به ترتیب ۷۰/۰ و ۷۲/۰ و ۷۸/۰ به دست آمد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی ( همبستگی و رگرسیون) با کمک نرم افزار ۲۲SPSSاستفاده شد.نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی و قدرشناسی دانش آموزان و خودکارآمدی معلم رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که معلمان دانش آموزانی که خودتنظیمی و قدرشناسی بالایی دارند، خودکارآمدی بیشتری درتدریس دارند.این یافته ها می تواند برای ارتقای خودکارآمدی معلمان از طریق ارتقای خودتنظیمی و قدرشناسی دانش آموزان مورداستفادهقرارگیرد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، قدرشناسی ، دانش آموز ، خودکارامدی معلم