چگونه توانستیم از طریق خواندن داستان های کوتاه دانش آموزان را در حل مسائل ریاضی کمک کنیم ؟

داستان گویی در کشور ما سابقه ای بس دیرینه و قدیمی دارد، اما نفوذ عوامل و وسایل ارتباط جمعی و علاوه بر آن مسائل خاصحوزه های شهرنشینی، موجب شده تا نقش داستان گویی در طول دوران و به ویژه در نظام های آموزشی کم رنگ شود.همچنین بهداستان گویی هنوز به عنوان یک فن نگاه نمی شود و در نظام آموزش و پرورش جایگاه شایسته ای برای داستان گویی به چشم نمیخورد. بسیاری از علاقمندان به این فن، به تجارب خود متکی هستند و کمتر با روش های علمی و اصول قابل قبول این فن آشناییدارند. بحث درباره ی نظام تعلیم و تربیت بسیار گسترده است، به گونه ای که وارد شدن به هر حیطه از آن، نیازمند دانش و تخصصاست و اگر محققی واجد تخصص نباشد و علاوه برآن در زمینه ی مسائل تربیتی صبر و حوصله و دقت لازم را به کار نبرد، بی شکنمی تواند این نظام را به سر منزل مقصود هدایت کند. همان گونه که می دانید در کشور ما به رغم وجود گنجینه های علم و معرفتو داستان ها و افسانه های زیبا و آموزنده، اولیا و مربیان بیشترین وقت خود به مسائل آموزشی کودکان اختصاص می دهند و دانشآموزان نیز، در خانه و مدرسه بیشتر اوقات خود را صرف یادگیری های غیر فعال کرده، از سختی و خشکی دروس و اضطراب امتحانو نمره رنج می برند. بدین ترتیب اغلب اولیا و مربیان از هدف اصلی تعلیم و تربیت که پرورش انسان های خلاق، مبتکر و کارآمداست باز می مانند. این نظام گسترده بخش بسیار وسیعی از جامعه را تحت پوشش قرار می دهد. از دوران پیش دبستان تا دوراندانشگاه گستره ی نظام تعلیم و تربیت است. در این اقدام پژوهی اینجانب قصد دارم دانش آموزانم را از طریق داستان گویی به درسریاضی علاقه مند نمایم.

کلیدواژه ها:

ریاضی-دانش آموز-داستان گویی-دبیر