بررسی فنون یادگیری و آموزش مبتنی بر بازی در دوره های تحصیلی

در حالی که بازی کردن یک فعالیت عجیب و غریب عالی است که افراد در تمام سنین می توانند از آن لذت ببرند، بازی ها همچنین می توانند برای یادگیری و تجربیات آموزشی استفاده شوند. بعضی از بازی ها برای بهبود عملکردهای شناختی مانند حافظه و استدلال ایجاد شده است . بازی های دیگر توانایی معکوس کردن مشکلات مربوط به عملکرد مغز مرتبط با پیری مانند از دست دادن حافظه کوتاه مدت را دارند. فرایندهای تصمیم گیری برای بازی های خاصی باعث می شود مغز به سختی کار کند. این تمرینات شناختی می تواند از تصمیمات ساده تا فرمول بندی استراتژی های پیچیده ای متنوع باشد. کودکان و بزرگسالان در تمام سنین می توانند از تحریک ذهنی که یادگیری مبتنی بر بازی فراهم می کند استفاده کنند. یادگیری مبتنی بر بازی یک روش آموزشی است که به دانش آموزان اجازه می دهد تا قسمت های مختلف بازی را به عنوان یک نوع یادگیری بررسی کنند. بازی ها می توانند توسط معلمان و سایر متخصصان آموزش و پرورش طراحی شوند تا شیوه های مختلف تحصیلی مانند تاریخ را با استراتژی ها، قواعد و جنبه های اجتماعی بازی کردن متعادل سازند.به عنوان یک اثر جانبی از رشد تکنولوژیک ، یادگیری مبتنی بر بازی اغلب منافع منفی را به دلیل ارتباط نزدیک خود با بازی های ویدئویی ایجاد می کند که به طور جدی سوالات مربوط به پیامدهای آن را مطرح می کند. هرچند، این بازی ها به طور معمول در سطوح توانایی های مختلف و با هدف کمک به بازیکنان برای حفظ اطلاعاتی که یاد می گیرند، طراحی شده و می توانند آن را به موقعیت های دیگر نیز تعمیم دهند. بسیاری از این بازی ها به شرایط واقعی زندگی مرتبط هستند و در هنگام انجام این کار، کودکان تصمیم می گیرند تصمیمات آگاهانه بگیرند.یادگیری مبتنی بر بازی همچنین می تواند به عنوان یک همکاری بین دانش آموزان و معلمان انجام شود. این نوع خلق وایجاد بازی ، تجربه بازی کردن را بهبود می بخشد و می تواند منجر به عمق و گستره ای از بازی شود که از طریق سایر انواع تجربیات یادگیری امکان پذیر نیست .

کلیدواژه ها:

فنون آموزش ، یادگیری ، بازی ، دوره تحصیلی .