کاربرد رویکردهای مشاوره و روان درمانی در تعلیم و تربیت و کار در مدارس

هدف از پژوهش حاضر ، کاربرد رو یکردهای مشاوره و روان درمانی در تعلیم و تربیت و کار در مدارس می باشد . مشاوره و روان درمانی جریان فعال و پویایی بین مراجع ( درمانجو) و مشاور ( درمانگر ) است که از طریق آن مراجع ، نحوه ی برقراری ارتباط با دیگران ، شیوه ی ارضای معقول نیازها و نحوه ی رفع تعارضات و تنش ها را می آموزد و مشاور نقش تسهیل گر را ایفا می کند . عرصه ی تعلیم و تربیت از مهم ترین زیرساخت های تعالی همه جانبه کشور و ابزار جدی برای ارتقای سرمایه انسانی شایسته کشور در عرصه های مختلف است . یکی از زمینه های کاربردی در تعلیم و تربیت ، کاربرد نظریه های مشاوره و روان درمانی در مدارس و کار با دانش آموزان در جهت حل تعارضات و کمک به رشد همه جانبه ی دانش آموزان می باشد . پژوهش حاضر از نوع مروری بوده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیلی - توصیفی استفاده شده است . در ابتدا داده ها توسط روش کتابخانه ای ، فیش برداری ، استفاده از کتب و مقالات گردآوری شده است سپس به تجزیه وتحل یل آنها اقدام شده است . نتایج پژوهش حاک ی از آن است یازده رویکرد و مکتب مهم و اساسی مشاوره و روان درمانی وجود دارد که به صورت اساسی و بنیادی به کاربرد مفاهیم روان شناسی ، مشاوره و روان درمانی در تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش پرداخته است ، این رویکردها عبارتند از : روان تحلیلی ( روانکاوی ) ، فردنگر ، رفتاردرمان ی ، روان نمایشگری ، وجودی ، شخص محور ، گشتالتی ، تحلیل تبادلی ، شناختی - رفتاری و درمان عقلانی هیجان ی رفتاری ، واقعیت درمانی و درمان راه حل محور کوتاه مدت . کاربرد نظریه ها و فنون هر یک از مکاتب از دیگری متفاوت بوده و هر کدام طبق فلسفه ی وجوی خود ، اهداف ، روش ها و فنون درمانی ، در کار با دانش آموزان و مشاوره به صورت فردی و گروهی می تواند موثر و کارگشا باشد .

کلیدواژه ها:

مشاوره ، روان درمانی ، تعلیم و تربیت ، مدرسه