بررسی آزمایشگاهی خواص مکانیکی و دوام بتن سبک مسلح شده با الیاف پلیمری و بازالت به فرم تکی و ترکیبی

به منظور کاهش وزن سازه ها، کاهش بار مرده و بهبود عملکرد لرزه ای، می توان از بتن سبک استفاده کرد. به دلیل استفاده از مصالح سبک که دارای ساختار ترد و متخلخل هستند، خواص مکانیکی و دوام بتن سبک نسبت به بتن معمولی ضعیف تر است. برای بهبود ضعف های بتن سبک، می توان از مقادیر بهینه الیاف در طرح مخلوط بتن سبک استفاده کرد. در این مقاله تاثیر استفاده از مقادیر مختلف الیاف پلیمری و بازالت به دو نوع تکی و ترکیبی بر خواص مکانیکی و دوام بتن سبک بررسی شد. تعداد ۱۲۴ نمونه استوانه ای با اندازه ۳۰۰×۱۵۰ میلی متر برای آزمایش های مقاومت فشاری و مقاومت کششی ساخته شد. همچنین تعداد ۲۴۸ نمونه استوانه ای با اندازه ۲۰۰×۱۰۰ میلی متر برای آزمایش های جذب آب، نفوذ پذیری سریع کلراید، مقاومت الکتریکی و هدایت الکتریکی ساخته شد. آزمایشات بر روی نمونه های مختلف برای سنین ۲۸ و ۹۰ روز انجام شد. نتایج نشان داد که افزودن %۱ الیاف پلیمری، مقاومت فشاری را به مقدار %۴/۲۴ و %۹۲/۲۶ و مقاومت کششی را به میزان %۱۲/۶۶ و %۲۲/۷۲ و همچنین افزودن %۷۵/۱ الیاف بازالت مقاومت فشاری را به مقدار %۱۳/۱۸ و %۹۳/۱۴ و مقاومت کششی را به میزان %۹۳/۴۱ و %۲۲/۴۷ در سنین ۲۸ و ۹۰ روز نسبت به نمونه فاقد الیاف افزایش می دهد. همچنین افزودن مقدار %۲۵/۱ الیاف بازالت بهترین عملکرد را در بهبود دوام بتن سبک داشت، به طوری که مقدار جذب آب نهایی بتن سبک را به مقدار %۹۳/۳۱ و %۳۸/۴۵ کاهش داد. افزودن مقدار بهینه الیاف، مقاومت الکتریکی را به مقدار ۵۴%/۴۶ و %۴۲/۴۶ افزایش داد، همچنین باعث شد مقدار نفوذ یون های کلراید به بتن سبک در سنین ۲۸ و ۹۰ روز به میزان %۶۷/۳۹ و %۱۵/۴۳ نسبت به نمونه فاقد الیاف کاهش یابد. در آخر نتیجه گیری شد که الیاف پلیمری بیشترین تاثیر را در بهبود خواص مکانیکی بتن سبک دارد.

کلیدواژه ها:

بتن سبک سازه ای ، خواص مکانیکی ، دوام بتن سبک ، بتن سبک الیافی ، الیاف بازالت ، الیاف پلیمری