تبیین الگوهای بهینه معماری ساختمان های مسکونی از نقطه نظر انرژی (مطالعه موردی: منطقه ۱۲ تهران)

زمینه و هدف: با توجه به افزایش روز افزون قیمت حامل های انرژی، میزان مصرف انرژی به یکی از چالش های اساسی تبدیل شده است. در این میان ساختمان ها مسکونی سهم قابل توجهی در مصرف انرژی دارند. در ایران، بخش ساختمان حدود ۴۰ درصد از کل مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهد یکی از پرمصرف ترین بخش های تقاضای انرژی بخش مسکونی است. لذا هدف این پژوهش تبیین الگوهای بهینه معماری ساختمان های مسکونی از نقطه نظر انرژی است. روش بررسی: روش تحقیق حاضر بصورت توصیفی تحلیلی و پیمایشی است. با بررسی نمونه های طراحی ساختمان های متداول در منطقه ۱۲ تهران و مدل سازی آنها به کمک نرم افزار "دیزاین بیلدر" میزان انرژی مورد نیاز برای گرمایش و سرمایش ساختمان و تاثیر فاکتورهای مختلف در مصرف انرژی ساختمان محاسبه گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده بیانگر این است که با روش های ساده طراحی معماری داخلی و خارجی ساختمان های مسکونی می توان مصرف انرژی در مناطق مورد مطالعه را تا حدود ۴۰ درصد کاهش داد و همچنین با تدوین معیارها و ضوابط معماری برای مناطق مختلف شهر تهران و نیز بکارگیری این ضوابط در طراحی آنها می توان به کاهش عمده ای در مصرف انرژی ساختمان ها و بهره وری انرژی دست یافت. بحث و نتیجه گیری: در نتیجه کاهش مصرف انرژی ساختمان ها با طراحی معماری سبب می شود که این شیوه از بهره وری انرژی در ساختمان ها، تناسب زیادی با شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی ساکنین این مناطق داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ساختمان ، انرژی ، مصرف بهینه ، معماری ، منطقه ۱۲ تهران.