عرفان اجتماعی و عمومی سازی عرفان در اندیشه و آثار امام خمینی (ره)

شناخت همه جوانب، ساحات و سطوح مکتب عرفانی نجف، از اهمیت معرفتی و ضرورت سلوکی ممتازی برخوردار است، زیرا نزدیکترین مکتب عرفانی به عرفان در مکتب اهل بیت علیهم السلام است. مکتبی که مبانی توحیدی(توحید وجودی – شهودی) و امامت مداری و ولایت محوری(مرجعیت بینشی، گرایشی و کنشی سلوکی انسان کامل مکمل معصوم(ع) را بامولفههای شریعت باورانه اجتهادی و عقلانیت شهودی، استادباوری واجتماعی بودن سیر و سلوک را نقشه راه تعریف، تبیین و تعیین شده در کتاب و سنت را مدار و معیار حرکت وجودی از خود تا خدا و سلوک تا شهود قرار داده است تا شاخصههای زیست سلوک توحیدی را برای سنجش کارکردهای معرفتی و معنویتی مکتب یاد شده قرار دهد. بنابراین پرسش نوشتار حاضر این است که در مکتب عرفانی نجف چه شاخصههایی برای اعتبارسنجی سلوک صایب و ارزش شناختی سلوک صادق مطرح است؟در نهایت برونداد و خروجی مقاله حاضر دست یابی به شاخصههای نظری(امکان نیل به ولایت الهیه، طریق معرفت نفس شهودی، اجتهاد گرایی و عبودیت حبی) و شاخصههای سلوکی( شریعت گرایی، ولایت محوری، عقلانیت مداری، استادمحوری، اجتماعی بودن زیست عارفانه) در مکتب اخلاقی عرفانی نجف میباشد که براساس شواهدی از ایات، احادیث و سبک سلوکی عارفان مکتب نجف بیان و تبیین شد.

کلیدواژه ها:

عرفان اسلامی ، عرفان اجتماعی ، توحید اجتماعی ، انسان کامل ، امام خمینی