اعمال نظریه های جامعه گرایی و فرد گرایی در تصویب و تدوین قوانین با تاکید بر قوانین شهرداری

امروزه اغلب قوانین در جامعه بر اساس مصلحت جمعی تدوین شده اند حال آنکه قوانین فردی و شهروندی مقوله مهمی می باشد که در اکثر موارد نسبت به آن بی توجهی شده. از سویی افزایش جمعیت شهرها و به دنبال آن توسعه فضاهای عمومی شهر منجر به وابستگی حقوق افراد متعدد گشته. این وابستگی مستلزم محدود کردن حقوق فردی و توجه به حقوق و منافع جامعه بوده که این دسته حقوق در قوانین شهرداری به صورت غالب تجلی گردیده و حتی در اصلاحیه های قانون مذکور از جمله اصلاحیه ماده ۱۰۱ آن به آشکارا رعایت حقوق عمومی بر حقوق اشخاص آمده است. در نتیجه این پژوهش باید گفت آنچه امروزه در حقوق شهرداری ها قابل مشاهده بود برخورد دو نظریه فرگرایانه و جامعه گرایانه در قوانین است. اما همواره قوانین درصدد بر آمده اند تا تعارض حقوق عمومی و حقوق مالکانه را به بهترین شکل برطرف نموده و میان حقوق فردگرایانه و حقوق جامعه گرایانه پیوند ایجاد نمایند. در حقوق ایران با اینکه قانونگذار تلاش خود را نموده اما متاسفانه وضعیت فعلی قوانین چندان راضی کننده نیست و تضمینات لازم برای حفظ حقوق مالکانه اشخاص، ایجاد نمی کند. لذا مسئله مبهم در این تحقیق که این است که قوانین مربوط به حوزه شهرداری به چه میزان از نظریه های جامعه گرایی و فرد گرایی تاثیر پذیرفته است ؟که به نظر می رسد این قوانین بیشتر بر اساس نظریات جامعه گرایی در نهایت بر فرد گرایی غلبه داشته اند هر چند که نظریات فرد گرایی حتی الامکان مد نظر بوده اند.

کلیدواژه ها:

جامعه گرایی ، فرد گرایی ، شهرداری ، نظریه ها ، حقوق مالکانه