تاثیر عوامل خلق گرا و موقعیت گرا بر تصمیم گیری های سیاست خارجی سید محمدخاتمی و محمود احمدی نژاد بر مبنای نظریات زیگموند فروید و کارل گوستاو یونگ

روان شناسی سیاسی، شاخه ای میان رشته ای و ترکیبی از رشته روان شناسی و علوم سیاسی است. در واقع این علم به بررسی رفتار و فرآیندهای انسان در تعامل با سیاست و عملکرد سیاسی می پردازد. پردازش اطلاعات، استراتژی یادگیری، جامعه پذیری و شکل نگرش سیاسی هستند. در این بین کاری که روان شناسان انجام می دهند بررسی رفتار و نگرش ها و طرز تفکر افراد سیاست مدار در ارتباط با تصمیماتی که می گیرند، می باشد. چرا که بر اساس باور این علم تصمیمات یک فرد سیاست مدار یا افراد در ساختار سیاست گذاری به شدت تحت تاثیر عواملی هم چون رفتار و تفکر این افراد می باشد که ریشه در دوران کودکی، محیط خانواده، محیط جامعه، ژنتیک و حتی رشته های اعصاب آن ها دارد. بر این اساس و با شناخت نسبت به این علم و تاثیری که بر رفتار سیاست مداران می گذارد، مقاله حاضر با استمداد جستن از این علم در چارچوب تئوری خلق گرایی و موقعیت گرایی بر اساس نظریات زیگموند فروید و کارل گوستاو یونگ به بررسی عوامل روان شناختی تاثیرگذار در تصمیمات سیاست خارجی دو رئیس جمهور ایران -سید محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد- و همچنین توضیح و تبیین تصمیمات سیاست خارجی آن ها می پردازد. اما با توجه به این که دسترسی به اطلاعات سیاست مداران چه در زمینه شخصی و فردی و چه در حوزه کاری، جزو اسناد و مدارک محرمانه به حساب می آید و دسترسی به آن برای دیگران نسبتاغیرممکن می باشد، در این نوشته برای بدست آوردن اطلاعات درست، با استفاده از جمع آوری اطلاعات و روش توصیفی و تحلیلی با مطالعه آثار فارسی و خارجی چاپ شده در زمینه موضوع مقاله حاضر، به تحقیق و واکای پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی سیاسی ، سیاست خارجی ، خلق گرایی ، موقعیت گرایی ، محمدخاتمی ، محمود احمدی نژاد