واکاوی نظام حاکم بر حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها در ایران
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 65
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOU-3-4_151
تاریخ نمایه سازی: 1 مهر 1403
چکیده مقاله:
نظام حقوقی حاکم بر حفظ کاربری اراضی و باغ ها موضوعی است که ازلحاظ ابعاد قانونی اقتصادی و اجتماعی دارای اهمیت بوده و ضرورت حفظ این کاربری به عنوان یک عامل غیرقابل تجدید نظر و یکی از ارکان موثر در توسعه پایدار و منبع تامین کننده امنیت قضایی از اهمیت خاص برخوردار است. پیش از تصویب قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها ۱۳۷۴ مجلس چندین قانون به منظور جلوگیری از تجزیه و تفکیک و تغییر کاربری در اراضی زراعی و باغ ها به تصویب رساند که پاسخگوی حفظ کاربری کلیه اراضی و باغ ها اعم از داخل و خارج از محدوده قانونی شهرها نبوده و بر این مبنا تغییر کاربری ها تا قبل از قانون موصوف رو به افزایش بوده است. با تصویب قانون حفظ کاربری مصوب ۱۳۷۴ روند تغییر کاربری ها کند شد ولی همچنان جوابگوی تمام نیازهای قانونی و اجتماعی کشور نبود تا اینکه در آبان ۱۳۸۵ اصلاحیه قانون مقدم به تصویب مجلس رسید و با وجود نارسائی و نواقص در اجرا روند تغییر کاربری ها کاهش یافت ولی به طورقطع بازدارنده نبود. لذا علاوه بر آموزش و بازنگری و رفع نواقص در قوانین موجود اعم از قوانین داخل محدوده و خارج از محدوده تصویب قوانین جامع و کامل فراگیر به منظور کاهش حجم ورودی این چنین پرونده ها در مراجع قضایی و آموزش انجا ضروری به نظر می رسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا گلستانه
دانشجوی دکتری حقوق عمومی، گروه حقوق، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
حسین جوان آراسته
دانشیار گروه حقوق عمومی، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه قم، قم، ایران.(نویسنده مسئول).
پیمان حکیم زاده خوئی
استادیار گروه حقوق، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. استاد مدعو گروه حقوق، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه قم، ایران. (استاد مشاور)