ارائه الگوی پیامدهای اجتماعی ناشی از رشد محلات اسکان غیر رسمی در اسلامشهر

امروزه یکی از چالشهای عمده ناپایدار کننده شهری، گونه ای شهرنشینی با مشکلات حاد موسم به اسکان غیررسمی یا حاشیه نشینی است. در این راستا این پژوهش در جهت بررسی شاخص ها و ابعاد پیامدهای اجتماعی ناشی از رشد محلات اسکان غیر رسمی در اسلامشهر و ارائه ی الگویی جهت کنترل و رفع آنها صورت گرفته است. این پژوهش جزو مطالعات کاربردی به حساب می آید. روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی است و جهت جمع آوری داده ها و اطلاعات لازم از دو روش کتابخانه ای برای احاطه به یافته های تحقیقات مرتبط پیشین ، روش اسنادی برای جمع آوری داده ها، مقایسه و ارتباط آنها و روش میدانی از راه پیمایش است. نتایج بدست آمده از این تحقیق بر پایه فرضیات نشان می دهد که میان رشد محلات اسکان غیررسمی در اسلامشهر و شکل گیری پیامدهای اجتماعی آن، رابطه معناداری وجود دارد. سی و دو درصد(۳۲%)از میزان تاثیرات ناشی از رشد محلات اسکان غیررسمی در اسلامشهر، به شکل گیری پیامدهای اجتماعی آن، مربوط می شود؛ همچنین بیشترین تاثیرات در متغیر مستقل، در شاخص مسائل اقتصادی و در متغیر وابسته، در بعد آسیب های اجتماعی محلات اسکان غیررسمی دیده می شود. بر اساس نتایج همبستگی کانونی، شاخص مسائل اقتصادی با میزان تاثیرگذاری ۳۵%، بر مجموع متغیر های دیگر، در جایگاه نخست قرار گرفته است.در ضمن بر اساس تحلیل و ارائه الگو، بیشترین میزان همبستگی در شاخص ها، میان مسائل بهداشتی و سلامت و بعد امکانات رفاهی و اوقات فراغت در محلات اسکان غیررسمی اسلامشهر دیده می شود.

کلیدواژه ها:

محلات اسکان غیر رسمی ، سکونتگاه های غیررسمی ، پیامدهای اجتماعی ، مدیریت شهری