بررسی رابطه کیفیت تدریس معلمان با آموزش مشارکتی و یادگیری خود راهبر دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان مینودشت

هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین کیفیت تدریس معلمان با آموزش مشارکتی و یادگیری خود راهبر دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان مینودشت بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ جمع آوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه شامل دانش آموزان در مدارس متوسطه دوم شهر مینودشت در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. که حدود ۲۷۸۱ نفر بود. جهت انتخاب تصادفی نمونه ها، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بر اساس جدول مورگان و با توجه به تعداد آماری ۲۷۸۱ نفری، تعداد ۳۳۸ نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت تدریس سراج (۲۰۰۲)، پرسشنامه یادگیری خودمحور فیشر و همکاران (۲۰۱۳) و پرسشنامه یادگیری مشارکتی استاندارد پریتو سابوریت و همکاران (۲۰۲۲) استفاده شد. نتایج نشان می دهد که ضریب تعیین ۴۲/۰ است، یعنی ۴۲ درصد کیفیت تدریس معلمان بر اساس های آموزش مشارکتی و یادگیری خود راهبر قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

کیفیت تدریس معلمان ، آموزش مشارکتی ، یادگیری خود راهبر