بررسی تالاب ها و اکوسیستم های آبی از دیدگاه حقوق بین الملل محیط زیست

تحولات حقوقی و نهادی در چهل تا پنجاه سال گذشته نشان می دهد که قوانین زیست محیطی در سطح ملی و بین المللی می تواند سهم قابل توجهی در جهت مشارکت پایدار بین محیط زیست و توسعه داشته باشد. پتانسیل موجود در جهان ناپایدار می تواند همبعنوان الگو باشد و هم تخریب سریع محیط زیست و منابع طبیعی را در پی داشته باشد. روند تکاملی توسعه پایدار پیوندی ناگسستنی با بقای بشر، عدالت اجتماعی، اخلاق پایدار و قانون که ابزار کلیدی برای تحقق مسیر توسعه پایدار زیست محیطی و اجتماعی است، دارد. رشد سریع کنوانسیون های بین المللی زیست محیطی از سال 1792 یعنی از زمان کنفرانس استکهلم تاکنون، توسعه فعالیت هایزیست محیطی را در بر داشته است، با این حال نمی توان گفت تمام این فعالیت ها حتما در جهت حفاظت از محیط زیست جهانی بوده است. از جمله این فعالیت ها ایجاد معاهدات متعددی بوده است که خود نگرانی هایی به دنبال داشته است، چراکه این معاهدات بعضا در تضاد با هم بوده و اینکه برای اجرایی کردن برخی از معاهدات زیست محیطی، مابقی معاهدات کارایی خود را از دست می دادند و یا در جهت رشد و توسعه اقتصادی کلیه معاهدات نادیده گرفته می شدند. این مقاله ضمن بررسی کنوانسیون های بین المللی و منطقه ای زیست محیطی، دیدگاههای حقوق بین الملل محیط زیست را در این خصوص مورد بررسی قرار می دهد. متاسفانه در اکثر کنوانسیونهای یاد شده هیچ گونه حمایت کیفری صریحی از محیط زیست به عمل نیامده است و همواره جای این موضوع در میان اینمقررات مهم جهانی خالی است. تلاش برای حفاظت از محیط زیست در سطح بین المللی همه اقداماتی را در بر می گیرد که منافع مشترک همه دولتها و ملتها در آن نهفته است. از آنجا که مسایل زیست محیطی ابعاد بین المللی دارد، شایسته است که به عنوان موضوعات پراهمیت بین المللی در نظر گرفته شود و افزون بر شکل دادن به نظام های بین المللی زیست محیطی، این مقررات و کنوانسیونها از حمایت کیفری محکم برخوردار گردد و از روزنه ای نو به توسعه اصول حقوق بین الملل محیط زیست نگریسته شود.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، آلودگی دریا ، اکوسیستم ، کنوانسیون ، حقوق بین الملل