بررسی کمی و کیفی دورگ های بین دو گونه صنوبر پده و کبوده در استان چهارمحال و بختیاری

تولید هیبریدهای گیاهی به‎منظور افزایش عملکرد در واحد سطح و در نهایت استفاده حداکثر از ظرفیت منابع موجود همواره مورد توجه کشورهای مختلف جهان می باشد. از آنجایی که تحمل گونه های مختلف در برابر شرایط اقلیمی یکسان نیست و میزان تحمل آنها در برابر شرایط اقلیمی به توانمندی ژنتیکی گیاهان و میزان تاثیر متقابل آنها با محیط بستگی دارد، در برخی از گونه های جنس صنوبر با انجام برنامه های اصلاحی می توان ظرفیت رویشی آن را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید. بدین منظور در این مطالعه که در ایستگاه تحقیقات بلداجی از استان چهارمحال و بختیاری انجام شد، دورگ P. alba Î P. euphraticaو دورگ حاصل از تلاقی معکوس آن به‎همراه پایه هایی از گونه P. nigra و P. alba در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به‎منظور بررسی سازگاری، کشت شدند. در این تحقیق ۷۵ پایه از هر کلن در سه تکرار و با مجموع ۳۰۰ اصله نهال در فواصل ۲Î۲ متر، کشت شدند. آماربرداری از صفات کمی و کیفی پایه ها انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار هیبرید P. alba Î P. euphratica از نظر رویش ارتفاعی، قطر برابرسینه و ارتفاع تنه وضعیت بهتری را نسبت به سایر تیمارها داشت. این هیبرید در برابر سرما بسیار مقاوم بود. در حالیکه دورگ P. euphratica × P. alba به سرما کاملا حساس و به‎شدت آسیب پذیر بود. در بین کلن های بومی گونه P. alba نیز شرایط رویشی نسبتا خوب و نزدیک به هیبرید p. alba Î p. euphratica داشت، درحالیکه گونه بومی P. nigra چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی در وضعیت نامطلوبی قرار داشت.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، کبوده ، پده ، دورگ ، چهارمحال و بختیاری