اثرات مخرب خشکشدن دریاچه ارومیه بر تنوع زیستی و ارائه راهکارهای حفاظتی

دریاچه ارومیه بزرگترین آبگیر دایمی غرب آسیا است، که در شمالغرب ایران قرار گرفته است. این دریاچه با وسعتی بین 4044 0444 کیلومترمربع به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی ایران و بیستمین دریاچه جهان از اهمیت ویژهای برخوردار است. این دریاچهدر خطر خشک شدن کامل قرار داشته و طی 44 سال اخیر حدود 9 متر کاهش سطح ارتفاع آب داشته است. در ا ین مطالعه، بابررسی تصاویر ماهوارهای لندست TM توسط تکنیکهای سنجش از دوری، طی سیال هیای 1903 الی ی 2412 میلادی تغییرات واثرات زیست محیطی آن مورد بررسی قرار گرفته است. دریاچه ارومیه در نیمه اول پاییز سال 1391 دارای کاهش قابل توجه ارتفاعسطح آب بوده به گونهای که یکی از خشکترین دورههای فصلی دریاچه ارومیه میباشد. در این بررسی، دلایل و نتا یج حاصل از بحران خشکشدن دریاچه ارومیه و راهکارهای حفاظتی مهندسی ارائه گردیده است. با توجه به رونید کاهش ارتفاع سطح آب در بخش مرکزی دریاچه ارومیه )محدوده پل شهید کلانتری(، پیشرفت خشکی و عقبنشینی مرزهای دریاچه در این بخش قابل توجهبوده و از سایر بخش ها متمایز میباشد. ادامه این روند میتواند منجر به ایجاد دو بخش مجزا در دریاچه گیرد. با افزا یش مییزان غلظت نمک در آب دریاچه، شرایط زیست گونههای آبزی )مثال آرتمیا اورمیانا و...( به خطر جد ی تبد یل کرده،که عامل ی برا ی انقراض گونههای کمیاب پرندگان مهاجر، همچنین این تغییر اکوسیستم باعث انقراض گوزنهای زرد ایرانی و هزاران گونه ز یبیا ومنحصر به فرد موجود و ساکن محدوده میباشد. وقوع طوفانهای نمک در منطقه، محیدوده ای بسی یار بیزر را در کمتر ین زمان تحت شعاع قرار داده است. وقوع این طوفانها و گسترش بیابان نمک باعث تخریب خاک و پوشش گیاهی شده، اثرات نامطلوب بر روی گونههای حیوانی و نژاد بشر داشته و همچنین باعث شوری گسترده آبهای سطحی زیرزمینی در منطقه گردیده است.

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، اثرات زیستمحیطی ، طوفان نمک ، تکنیک سنجش از دور