زمینه های فقهی عدالت ترمیمی در حقوق کیفری ایران با تاکید بر حقوق کیفری اطفال

سیاست جنایی اسلام در قبال بزه­کاری اطفال تنها به کیفردهی بسنده نکرده است و حمایت از کودکان در برابر بزه­دیدگی و واکنش نسبت به بزهکاری کودک در زمان ارتکاب جرم قسمتی از سیاست جنایی فقه اسلامی است. عدالت ترمیمی به نوبه خود و به­تنهایی می­تواند عاملی جهت پیشگیری از بزهکاری اطفال در معرض خطر محسوب گردد و به نحوی امنیت فردی و اجتماعی آنان را فراهم سازد. نهادهای موثر زیادی در بطن پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان در معرض خطر وجود دارند که با تکیه بر اهداف عدالت ترمیمی، برای کاهش جرایم و بزه­دیدگی اطفال و نوجوانان تلاش می­کنند. بر اساس بررسی­های فقهی، به نظر می رسد که ارتباط تنگاتنگی میان آموزه­ های فقهی و عدالت ترمیمی وجود دارد. افزون بر این، نظریه عدالت ترمیمی در حوزه کودکان از جمله ضرورت ­ها و کاربردهای این نظریه در موازین فقهی است. بنابراین، پیشنهاد می گردد که در کاربرد عدالت ترمیمی در حوزه اطفال در معرض خطر، بزهکار و یا بزه­دیده، از مبانی فقهی و اصول اخلاقی اسلامی اسلامی استفاده گردد. در این راستا، جامعه اسلامی نباید از این موازین دورگردد بلکه می­بایست این مبانی را در دادرسی ­های مربوط به اطفال عملی سازد. این مقاله می­کوشد با به­کارگیری شیوه توصیفی - تحلیلی و با تاکید بر حقوق کیفری اطفال، به تبیین زمینه ­های فقهی عدالت ترمیمی در حقوق کیفری ایران بپردازد.

کلیدواژه ها:

پیشگیری از بزهکاری ، زمینه های فقهی ، عدالت ترمیمی