سبک شناسی کاربرد منادا در مثنوی معنوی و دفتر هفتم منسوب به مولانا

در میان آثاری که به مولانا نسبت داده اند، دفتر هفتم شهرت و اهمیتی بیشتردارد. پژوهش حاضر به بررسی یکی از ویژگی های سبکی پرکاربرد در مثنوی و دفتر هفتم می پردازد.با توجه به کاربرد گسترده منادا درمثنوی و دفتر هفتم و همچنین انتساب این دفتر به مولانا، پژوهش حاضر به مقایسه سبکی خطاب ها، تشابهات و تفاوت های دو اثر در کاربرد منادا پرداخته است. از آنجا که جمله های ندایی، جمله هایی گفت وگومحور هستند، کاربرد متفاوت خطاب های شاعر، کمک شایانی در شناسایی دیدگاه ها، نگرش و سبک فردی خواهد داشت. نتایج حاصل از پژوهش، گویای آن است که مولانا با استفاده از شیوه های بلاغی و ابزارهای ادبی، موفقیت بیشتری در ایجاد ارتباط با مخاطب و القای پیام خود حاصل کرده و سراینده دفتر هفتم با وجود تلاش در نظیره گویی، توفیقی چشمگیر در این مسیر به دست نیاورده است.

کلیدواژه ها:

مقایسه سبکی ، کاربرد منادا ، مثنوی معنوی ، دفتر هفتم