عوامل تاثیرگذار بر انتخاب سابستریت آنزیم های تایروزیناز و لاکیز

تثبیت هم زمان آنزیم هایی که دامنه های مختلفی از ترکیبات آلاینده را می توانند اکسید کنند، کارآئی سامانه های آنزیمی را برای مقابله با آلاینده های محیط زیست افزایش می دهد. در این راستا بکارگیری ۲ آنزیم لاکیز و تایروزیناز که برای اکسایش ترکیبات آلی فقط به اکسیژن مولکولی نیاز دارند، از اهمیت بالائی برخوردار است. بنابراین، در این تحقیق ابتدا، با استفاده از یک اسکلت ساختمانی مشترک، مشتقات ترکیبات دی آزو دارای گروههای استخلافی الکترون دهنده و الکترون کشنده ساخته شدند. سپس فعالیت اکسیدازی تایروزیناز (استخراج شده از قارچ خوراکی) و لاکیز (استخراج شده از قارچ نیورسپورا کراسا) در حضور این ترکیبات دی آزو تحت شرایط یکسان به روش اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. به استناد نتایج حاصل از اکسایش ترکیبات دی آزوی فنلی، کتکولی، گوآیکولی و آنیلینی که از یک اسکلت ساختمانی مشترک ساخته شده بودند، طیف سابستریتی دو آنزیم تایروزیناز و لاکیز به دست آمد و دلایل مختلف موثر بر دامنه سابستریتی این دو آنزیم به کمک داکینگ مولکولی مورد تحقیق و بحث قرار گرفت. بر این مبنا، تثبیت هم زمان این دو آنزیم می تواند دامنه اکسایش ترکیبات فنلی (منوفنلی، دی فنلی و گوآیکولی) را پوشش دهد اما این سامانه فاقد کارآئی لازم برای اکسایش ترکیبات آنیلینی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آلاینده های فنلی ، ترکیبات دی آزو ، سامانه های چند آنزیمی ، آگاریکوس بیسپروس ، نیوروسپورا کراسا