هویت فضای باز: با اقتباس از الگوی مرکز محله های سنتی

شکل شهری یک شهر از عناصر مختلفی تشکیل شده است که به ساختارهای کاربردی و فضایی یکپارچه تبدیل می شوند. وقتی این عناصر به درستی در فضا سازماندهی می شوند، تناسب قوی بین آن ها ایجاد می شود. در فضاهای شهری سنتی، این تنظیمات فضایی اغلب نتیجه الگوهای شهری دقیقی است که با دقت توسعه داده شده اند. شکل گیری فضاهای شهری سنتی تحت تاثیر مورفولوژی محلی، پس زمینه تاریخی و محیط فرهنگی ساکنان قرار می گیرد. در این مطالعه، بر روی تحقیقات مهم مربوط به فضاهای باز و مراکز محله در ایران تمرکز داشتیم و از تجزیه و تحلیل مرور ادبیات به عنوان روش شناسی استفاده کردیم. مطالعه ما به دو مطالعه موردی در تهران و شیراز تمرکز داشت. هدف این مقاله بررسی روش های ارزیابی اهمیت مراکز محله در مناطق شهری سنتی برای دستیابی به توسعه شهری پایدار بود. برنامه ریزان شهری و طراحان باید اصول پایداری در شهرهای سنتی را درک کرده و عواملی که محیط های واکنش پذیر ایجاد می کنند را شناسایی کنند. آن ها باید همچنین موانعی را که جلوگیری از اعمال این اصول در شهرهای معاصر را دارند مدنظر داشته باشند. در نتیجه، باید تلاش شود این اصول را به تقاضای مدرن تطبیق داده و الگوهای شهری جدیدی بر اساس الگوهای قدیمی طراحی کرد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: هویت ، ایران ، مراکز محله ، فضای باز ، شهرهای سنتی.