خوانش آثار عفیفه لعیبی براساس نظریات لوسی ایریگاری
محل انتشار: فصلنامه جلوه هنر، دوره: 16، شماره: 2
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 116
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JJHJOR-16-2_001
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1403
چکیده مقاله:
مولفه زن در سراسر تاریخ به عنوان یکی از عناصر مهم تصویری در تمامی هنرها تحتتاثیر مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه قرار گرفته و به شکلهای متفاوتی بروز یافته است. هنرمندان به طرق مختلفی از این مولفه برای بازگویی هویت از دست رفته زن و محو شدن آن در پشت گفتمان مردسالار رایج در جامعه بهره گرفتهاند. نقاشان متعددی همچون عفیفه لعیبی از مولفه زن جهت نمایاندن جایگاه زن در جامعه استفاده کرده و از دیدهای مختلفی این مولفه را به تصویر کشیدهاند که در واقع بسیاری از این آثار تداعی کننده نظریات فمینیستی در قالب نقاشی است. در همین راستا روشنفکران بسیاری نیز در هر دوره از تاریخ جهت بازپسگیری جایگاه اجتماعی زنان تلاش کرده و نظریات متعددی از خود ارائه کردهاند. لوسی ایریگاری از فیلسوفان و روانکاوان فرانسوی، حذف زنان از زبان مردسالاری را مورد بررسی قرار میدهد تا شکلهای بدیل نوشتار زنانه را پیدا کند که به زنان امکان میدهد خودشان را به خودشان معرفی کنند چرا که زنان در گفتمان مردسالار همواره به عنوان هویتی منفعل و وابسته تعریف شده و از قلمرو فرهنگ طرد شدهاند. پژوهش حاضر که به شیوه توصیفی-تحلیلی به انجام رسیده، ابتدا به تعریف نظریات ایریگاری در زمینه واسازی تعاریف مربوط به هویت زنانه میپردازد و در ادامه خوانشی از آثار هنرمند عراقی، عفیفه لعیبی که فیگور زن یکی از مولفههای اصلی در نقاشیهای اوست براساس دیدگاه لوسی ایریگاری ارائه میدهد تا به این پرسش که چه شباهتهایی میان نظریات لوسی ایریگاری و آثار عفیفه لعیبی وجود دارد و چگونه میتوان آثار او را از این منظر تحلیل کرد؟ پاسخ دهد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که با تعاریفی که لوسی ایریگاری در مورد هویتیابی زنان ارائه داده، موارد متعددی را میتوان در آثار نقاشی عفیفه لعیبی با این نظریات تطبیق داد. یکی از انتقادهای لوسی ایریگاری به جایگاه اجتماعی زنان و هویت از دست رفته او به واسطه گرایش مردانه زبان و همچنین الگوی مادر-فرزندی بوده که این مفاهیم به وضوح در نقاشیهای عفیفه قابل مشاهده است. وی در بسیاری از آثار خود مفهوم مادر بودن را به تصویر کشیده و از طرف دیگر زنانی را به نمایش گذاشته که طبق اندیشه مردسالار غالب در جامعه، صرفا در امورات منزل گرفتار شده و مشغول برآورده ساختن امیال مردانه هستند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه اسدی
دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ هنر جهان اسلام ، دانشکده هنرهای تجسمی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حسن بلخاری قهی
استاد گروه مطالعات عالی هنر، دانشکده هنرهای تجسمی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران، نویسنده مسئول.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :