اثر چهار هفته تمرین هوازی و مکمل بربرین بر بیان ژن های گیرنده دوپامین ۵ وPARP در بافت قلب موش های مواجهه یافته با مت آمفتامین
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 114
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GOUMS-26-3_004
تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1403
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: مت آمفتامین یک داروی بسیار اعتیادآور، با خطرات اجتماعی و روانی شدید است که به طور گسترده ای مورد سوء مصرف قرار می گیرد. این مطالعه به منظور تعیین اثر چهار هفته تمرین هوازی و مکمل بربرین بر بیان ژن های گیرنده دوپامین ۵ وPARP در بافت قلب موش های مواجهه یافته با مت آمفتامین انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۳۰ سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به صورت تصادفی در پنج گروه شش تایی شامل کنترل، مت آمفتامین، مت آمفتامین+ فعالیت هوازی، مت آمفتامین+ بربرین و مت آمفتامین+ فعالیت هوازی + بربرین تقسیم شدند. تزریق درون صفاقی مت آمفتامین به میزان ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم و تمرین هوازی و مصرف بربرین (۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم) به مدت ۴ هفته در دوره ترک در نظر گرفته شد. بیان ژن گیرنده دوپامین ۵ وPARP با استفاده از روش Real time PCR مورد سنجش قرار گرفت.
یافته ها: بیان ژن PARP در گروه آمفتامین (۱.۰۲±۰.۶۵) نسبت به گروه کنترل (۱.۰۲±۰.۲۴) و بیان ژن گیرنده دوپامین ۵ در گروه آمفتامین (۵.۷۴±۴.۹۴) در مقایسه با گروه کنترل (۴.۷۶±۲.۶۳) اختلاف آماری معنی داری نداشت. بیان ژن های PARP و گیرنده دوپامین ۵ متعاقب فعالیت ورزشی به ترتیب شامل ۱.۰۱±۰.۵۵ و ۴.۳۰±۱.۹۶، مکمل بربرین به ترتیب شامل ۰.۶۱±۰.۲۵ و ۲.۹۷±۱.۴۵ و مداخله ترکیبی به ترتیب شامل ۰.۶۷±۰.۳۰ و ۳.۴۳±۱.۸۷ بودند که تفاوت آماری معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.
نتیجه گیری: القاء کوتاه مدت مت آمفتامین تغییر معنی داری در بیان ژن های گیرنده دوپامین ۵ و PARP در قلب موش های مواجهه یافته با مت آمفتامین ایجاد نکرد.
کلیدواژه ها:
Exercise ، Berberine ، Dopamine ، Poly [ADP-ribose] polymerase ، Methamphetamine ، تمرین هوازی ، بربرین ، دوپامین ، پلی آدنوزین دی فسفات ریبوز پلمراز ، مت آمفتامین
نویسندگان
زهرا آقاجانی
M.Sc Student of Sport Physiology and Nutrition, Department of Exercise Physiology, Faculty of Human Sciences, Shahrood Branch, Islamic Azad University, Shahrood, Iran.
سمیه رجبی
Assistant Professor, Department of Exercise Physiology, Faculty of Human Sciences, Shahrood Branch, Islamic Azad University, Shahrood, Iran.
سیدجواد ضیاءالحق
Assistant Professor, Department of Exercise Physiology, Faculty of Human Sciences, Shahrood Branch, Islamic Azad University, Shahrood, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
